Is't al boel?

Neen, natuurlijk niet, dan zou 't wel een heel stom idee geweest zijn om met zijn tweetjes een jaar lang op reis te gaan. Neen er is dus geen boel maar we zitten in Istanboel en die vertrekplaats hebben we niet toevallig gekozen. Een niet nader genoemde vriend van ons - laten we hem voor de anonimiteit de fictieve naam Nick Bruynoghe geven - vertelde dat in Istanboel de poort naar Azië staat. Een ideaal begin dus voor ons Toerken Azië!

Istanboel is de enige metropool (12,8 miljoen inwoners) ter wereld die op 2 continenten ligt. Symbolische een prachtige stad om de stap van Europa naar Azië te zetten. We vlogen naar de Europese kant en staken even de Bosporus over met de ferry naar de Aziatische zijde, op zoek naar de poort van Azië (Haydarpasa). Nick had ons verteld dat het treinstation, want dat is de eigenlijke poort, een tijdje geleden afgebrand was maar dat het desalniettemin een bezoekje waard zou zijn. We vergisten ons van haven en kwamen veel verder uit dan gedacht.
Anderhalf uur later kwamen we uiteindelijk bij Haydarpasa aan. Van de brand was niets meer te zien (behalve wat roet aan het dak) maar om in de vuursfeer te blijven waren onze nek en schouders wel wat roodgeblakerd door de lange wandeling langs de kust. Haydarpasa is een oud station dat voor het eerst de connectie vormde tussen Istanboel en het Midden-Oosten. Van hieruit kan je een trein nemen die tot Teheran gaat in Iran. Wij zullen het iets meer op het gemak doen en morgen met de bus richting Zwarte Zee rijden om daarna meer het oostelijke binnenland van Turkije te verkennen.

Hier in Istanboel gaan we op in de massa's toeristen (zou iedereen hier een Toerken Azië starten?). Vrouwen met niqaab (zo een volledig zwart gordijn), met sluier, zonder sluier, met te korte rokjes of broekjes lopen hier zonder problemen naast elkaar rond, allen op zoek naar de highlights van Istanboel. Wegens een overdosis aan toerisme bezoeken we enkel de blauwe moskee en de ondergrondse citernes. De Aya Sophia en het Topkapi paleis laten we links liggen. Eerst een uur aanschuiven om een ticketje te kopen en dan nog eens in een rijtje staan om de verschillende vertrekken of een haarlok van Mohammed te bewonderen, dat is niet meteen onze stijl. We slenteren liever langs de kleine straatjes of spotten de zonnekloppende en vissende locals langs de kustlijn. En op tijd en stond proppen we ons vol met een goeie kebab :-).

Tot slot nog een kleine quizvraag: wat beeldt Ruth uit op de foto met als titel: 'Rarara, wat beeldt Ruth uit?'

De winnaar kan zeker en vast een prijs afhalen bij de bingo-organisator ^[1]. De oplossing laten we weten bij de volgende blog.