Komodo rocks!

Je zou het bijna vergeten dat we ook effectief gedoken hebben, de bijna twee maanden dat we op Gili Air verbleven. Maar toch wel! In vergelijking met Thailand vonden we de duiken rond de Gili's een stuk beter: meer vis, mooier koraal en een aantal schitterende duikplaatsen. Echter, onverwacht en impulsief beslisten we om alsnog mee te gaan met kapitein Fabien op zijn zeilboot voor een liveaboard naar Komodo. "You haven't dived in Indonesia if you haven't been to Komodo" gaf instructeur Phil ons nog mee.

En inderdaad. elke vierkante millimeter van het onderwaterpark is volbegroeid met kleurrijk koraal, waarrond ontzettend veel leven zit. Eén week later hadden we er meteen een viertal top15-duiken bij! Komodo, zeker voor herhaling vatbaar.

Onze duiken rond de Gili-eilanden waren ons inziens verrassend mooi. Op het Nederlandse duikforum (duikforum.nl) is men eerder anti-Gili, voornamelijk omdat er zoveel andere mooie(re?) duikplaatsen in Indonesië zijn. We willen het graag nuanceren, want in vergelijking met de duiken in het overdreven gehypete Thailand, verkiezen we toch de Gili's. Thailand is, met een aantal uitzonderingen, voor de duikwereld wat Heineken is voor de bierwereld: niet te zuipen, maar wereldwijd gekend en gedronken. De Gili's zijn toppers voor de beginnende bierdrinker, een leuke eerste kennismaking, met een aantal lichte maar aangename biertjes, zonder een al te sterk uitgesproken smaak.

Het was evenwel duidelijk dat het onderwaterleven rond de Gili's sterk te lijden heeft gehad onder dynamietvisserij, en naar het schijnt ook onder El Nino: veel, heel veel stukken met dood koraal. Zeker de ondiepere plaatsen zijn hierdoor beïnvloed. Onze voorkeur ging dan ook al vlug uit naar wat diepere plaatsen. 'Shark Point', had altijd iets te bieden zeker als de coole, maar lelijke bumphead parrotfish aanwezig waren of als we rond 'jackfish point' scholen barracuda's, snappers en wel eens haaien wegjagende jackfish zagen. We hadden nog 'Deep Turbo', met schitterende onderwaterlandschappen, canyons met zandere bodem die omgeven zijn door wanden van koraal. We zagen er een haai en 2 adelaarsroggen.
Soraya, Simon's reef en Takat Malang (vertaald als: diep horizontaal), riffen die ergens beginnen tussen de 10-15m diep en die in steeds diepere, met koraal volgroeide richels aflopen tot dieper dan 40m. Dat waren veruit onze favorieten, samen met het 'huisrif' van Oceans 5, waar je allerlei klein spul kon vinden, zoals zeepaardjes, verschillende soorten spookfluitvissen, zeenaaldjes, juveniele visjes (vleermuisvissen, grombaarzen - we vinden de Engelse benaming 'sweetlips' wel passender klinken, Angelina Jolie kan nog wat van die vissen leren - en andere), vliegende knorhanen, wonderpus, mimic octopus, mandarijnvisjes, ... .

Niet in het minst dankzij de schitterende Hamdi, een lokale duikgids van Oceans 5, konden we genieten van onze duiken rond de Gili's. Hij vond het kleine maar ook het grote grut en kende de duikplaatsen echt op zijn duimpje. Hamdi wist van onze vage plannen om eventueel nog te gaan duiken in Komodo. Op een dag, toen we zo goed als klaar waren met alles wat we moesten doen voor onze divemaster en van plan waren nog een paar weken te funduiken, bracht Hamdi ons in contact met Fabien, een Fransman die liveaboards aanbood naar Komodo. De zeilboot van Fabien bleek heel wat kleiner dan de doorsnee-liveaboard: maximaal 5 klanten. Dat maakte het heel erg gezellig, en stukken minder afstandelijk dan hoe het meestal gaat op liveaboards. En, niet onbelangrijk, elke dag kregen we bijzonder lekker eten, inclusief vers gebakken brood - we missen vers brood!

Een telefoontje naar Fabien, afspreken van een aanvaardbare prijs en hopla, een dag later scheepten we al in op de zeilboot "Antares". Samen met kapitein-kok Fabien, Duitse gids Mickael, drie lokale bemanningsleden en de Canadese Andree, Zwitserse Casper en Britse ex-babymodel Alex dobberden we op een uiterst gezapig tempo richting Komodo. In totaal was het 2 dagen varen. Onderweg naar en van Komodo werd ook gedoken, en ook die duiken waren simpelweg super en avontuurlijk. In Komodo zelf maakten we 9 duiken en een bezoek aan de beruchte varanen stond ook op het programma. De duiken zijn zeker niet voor beginners, want dan mis je veel te veel en de stromingen kunnen verraderlijk zijn. Wat we te zien kregen was telkens top, wereldtop. We herinneren ons vooral een viertal duiken, elk voor een andere reden.

De derde duik van de trip, maar één van de meest bijzondere duiken ooit, was deze bij het vulkanische eilandje Sangeang op de duikplaats 'Bubble reef'. De naam komt niet van het bubbel koraal of zo, maar werd ons duidelijk op het einde van de duik. Het eiland, bestaande uit 1 grote vulkaan, is geologisch gezien nog erg actief. Uit het zand borrelde gas op dat naar de oppervlakte steeg. Belletjes overal dus! Een grappig zicht. Het zand is zwart wat een mooi contrast opleverde met het kleurrijke koraal. Neem daar nog een erg goede zichtbaarheid bij en de ingrediënten voor een prachtduik zijn daar.

Over het algemeen zit er op de kleine eilandjes in het Komodo National Park vis, veel vis. Bij duikplek Crystal Boomi werd duidelijk om hoeveel vis het ging. Het was duiken als in een aquarium, maar dan beter. We wisten niet waar eerst gekeken: grote scholen doktersvissen met daartussen snappers en groupers. Hier en daar een paar grote tijgertrevally's en rainbowrunners, afgewisseld met een napoleon of vier en een paar roggen. Tussen het koraal zaten tientallen verschillende naaktslakken maar ook krabjes en garnaaltjes. Op het einde van de duik deed Mickael teken dat er onder een stuk koraal iets zat. Wat we zagen was het schattigste duikobject ooit (op knuffelende mandarijnvisjes na): 3 kleine baby-haaitjes van nog geen 70 cm groot keken ons angstig en verstijfd aan. Ze bleven stofstijf liggen en verroerden niet, zelfs niet toen Ruth - per ongeluk want ze wist niet wat onder het koraal zat - haar hand op 2 cm van het oog van één van de beestjes hield.

Waar Komodo ook voor bekendstaat, is de bijna gegarandeerde ontmoeting met manta's, grote onschuldige planktonetende joekels van roggen. Sinds onze reis naar Mozambique hadden we geen manta's meer gezien, dus een close encounter met zo'n beest stond hoog op ons verlanglijstje. Nog voor we Komodo bereikten hadden we al 3 grote manta's gezien op een andere duikplek. Die zaten weliswaar vrij diep waardoor we niet helemaal bevredigd waren. Duikplaats 'Manta Alley' garandeert echter manta's van dichtbij. Het is een reuzegroot poetsstation waar precies alle manta's van heel Komodo een wekelijkse beauty-sessie krijgen. Op de duik, waar we opnieuw ons moesten vasthouden in de stroming, zagen we meer dan 10 manta's. Vooral de laatste 20 minuten van de duik waren onvergetelijk: 4 manta's speelden boven onze hoofden en bleven even nieuwsgierig als ons rond Mickael, Kasper, Ruth en Kurt hangen. Kurt moest zelfs even wegduiken of de staart van de manta tikte hem op zijn hoofd. Een zalige ontmoeting met prachtige dieren die op ons netvlies gebrand staat.

De duik aan 'Cauldron' was de spectaculairste duik die we ooit hebben gemaakt, en mogelijks zal dat lang zo blijven. De dag voordien waren we ook gaan kijken, maar toen vond onze gids er teveel stroming staan... De 'Cauldron' is een 'passage' tussen twee eilanden, al bij al nog geen 100m breed en op het ondiepste punt 5-7m. Het is een soort van gigantische stroomversnelling door een canyon, waartussen erg veel vis zit. De briefing voor de duikplaats op zich was al een belevenis.
Het kwam ongeveer op het volgende neer: we beginnen te duiken naar zo'n 20m, nog uit de stroming. Langzaam voelen we de stroming opkomen en beginnen we ons vast te houden. We worden steeds harder in de canyon gezogen, met een heel stevige 'upcurrent'. We beginnen dan aan een soort omgekeerd, achterwaarts rotsklimmen onder water. Op het moment dat iemand het niet meer kan houden, laten we ons gaan, proberen we zo hard mogelijk tegen de stroom in te gaan (om niet te snel te stijgen). We vliegen over het ondiepe punt van rond de 5-7m, waarna er een heel sterke 'downcurrent' is naar 20-25m. We proberen ons echter rond de 10m ergens aan vast te grijpen, en we klimmen langzaam zijwaarts tot we uit de stroming zijn. Dat is ook effectief hoe de duik is gegaan: Ruth hield er twee wonden in haar vingers aan over, maar desalniettemin was het spectaculair, fenomenaal en erg vermoeiend. Zeker een duik om nooit te vergeten.

Teruggekomen bij de Gili's was het contrast van het onderwaterleven met dat van Komodo even duidelijk als onbeschrijfelijk. Drie dagen na onze terugkeer en twee dagen na het afleggen van onze finale snorkeltest, lieten we de Gili's en PADI dan ook voor wat het waard was. We kregen ontzettend veel zin om ook Raja Ampat nog een bezoekje te brengen, maar budgettair lijkt dat moeilijk haalbaar. We zien nog wel wat we nog gaan doen, maar eerst moesten we nog wat praktische zaken regelen in Bali, zoals ons laptop-schermprobleem oplossen en ons visum verlengen... We hebben dat allebei ondertussen gedaan, maar het laptop-scherm laten herstellen bleek niet echt mogelijk tegen een redelijke prijs. Rarara, hoe hebben we dat probleem dan opgelost?

You might start to have te impression that we didn't dive during the two months that we lived at Gili Air. But we did. Compared to Thailand, we liked the diving around the Gili's much more: more fish, nicer corals and a few amazing dive spots. However, we decided rather unexpectedly to join captain Fabian for a liveabourd to Komodo. "You haven't dived in Indonesia if you haven't been to Komodo", told instructor Phil before he left to the Philippines. And yes, it's right, every square inch in Komodo is covered in coral, divers and colorful, and hidden in and under it, it's ful of life. One week later, we could gladly admit that we had 4 new top 15-dives. Definitely, we'll come back, if we can...