/ Turkije

Hittentiet hier en een hittentiet daar

Na rijp beraad en mede door de opgesomde opties van de Nederlandse Turk in Erfelek besloten we om de Zwarte Zee kust te laten voor wat ze is en door te steken naar het zuiden van Turkije. Met als tussenstop de hoofdstad van de hittieten, minstens 4000 jaar oud en UNESCO werelderfgoed.

We lieten ons met de bus afzetten op een kruispunt en liftten het laatste eind tot in het slaperige boerendorpje Boğazkale. Een beetje zoals Houtave: klein, pittoresk, charmant, met zijn allen gezellig onder de kerktoren (minaret). Hoewel, in Houtave zijn er geen winkeltjes en zijn de huizen iets stabieler en niet opgebouwd uit koeienmest. Dus eigenlijk helemaal niet zoals Houtave, maar dus wel een boerendorpje met 1500 inwoners dat de uitvalsbasis vormt om de oude hittietenbeschaving te ontdekken.

De hittieten zijn een volkje dat rond 1700 voor Christus het mooie weer maakte in Turkije en de uitdaging met de andere grote rijken van toen niet uit de weg ging. Ze kunnen zelfs een overwinning op Egypte op hun palmares schrijven. Er zijn duizenden kleitabletten teruggevonden met daarop inscripties (een soort van hiërogliefen) van een 200-tal wetten. Het zou één van de eerste beschavingen zijn met een soort van grondwet. Er mocht wel nog wat aan gesleuteld worden. Zo was de meest criminele daad die je kon begaan bestialiteiten (rare gasten die hittieten) en daarop stond de doodstraf. Stelen werd als minder ernstig beschouwd; een terugbetaling van het slachtoffer volstond.
Vlakbij Boğazkale liggen de resten van de hoofdstad van de hittieten. Het zijn ruïnes, dus een beetje verbeelding is wel nodig om de rijkdom ervan in te schatten, maar het moet onmiskenbaar een grote beschaving geweest zijn. We liepen meer dan 3 uur op het 5 km lange slingerende pad om alles te bekijken.

's Middags en de volgende dag maakten we nog 2 wandelingen die de oude hittietroutes volgen. Ze werden aangeduid met wit-rode strepen op rotsen of bomen (zoals bij de GR-routes). Een makkie zou je denken, ware het niet dat de Turken niet altijd even consequent hun routes aangeven. We liepen dus af en toe verkeerd - we blijven die berg op gaan of door de struiken denkende 'daarachter zal er wel weer wit-rood te zien zijn' - maar we zagen wel heel mooie landschappen. Over het algemeen bestaat centraal-Anatolië uit massa's graanvelden naast elkaar, met daartussen bergen en valleien met riviertjes. Op beide wandelingen hadden we stalkers: op de eerste waren dat 2 honden en op de andere wandeling een jongetje met fiets. Wat zijn we blij met de inenting tegen hondsdolheid: in een razendsnel tempo sprongen ze op ons, er was geen houden aan. En maar willen likken, blaffen en janken... Dit gaat dus over de honden.

Gelukkig kalmeerden ze en de puppy was vooral blij met ons gezelschap. Kilometers heeft hij ons in de hitte gevolgd maar uiteindelijk heeft hij ons toch moeten lossen. Geen idee of hij zijn kapotgeknauwde zetel nog heeft teruggevonden. Het jongetje met de fiets sprak geen Engels en bleef ook de hele tijd achter ons hangen. Een beetje beeld zonder klank. Hij had waarschijnlijk geen hondsdolheid, sprong niet tegen onze schenen en liet zijn tong hangen waar hij thuishoort. Van blaffen of janken was er geen sprake dus al bij al viel die stalker wel mee. Hij bleek wel bang te zijn van slangen. Behalve hagedissen en uiterst wilde landschildpadden hadden we echter nog geen slang gezien in het gebied. We lachten er wat mee, tot er een heel wat kilometers later nadat onze stalker ons had verlaten plots een 70 cm lange groene slang uit de bosjes verscheen en in een razendsnel tempo de weg overstak, op een meter van onze voeten. Dat was schrikken! De eerste stappen die we terug in het lange gras zetten, waren toch iets aarzelender dan ervoor...

Eerst de winnaar(s) van vorige keer: nonkel Yvan gevolgd door mama Kurt. Het is inderdaad het gerecht mantı (Turkse ravioli met yoghurtsaus en walnoten) - uit te spreken 'mante'. En dan opnieuw een vraag als afsluiter: wat beelden Kurt en Ruth uit op de foto 'Rarara, wat beelden Kurt en Ruth ietwat cryptisch uit op deze foto'?

Rarara, wat beelden Kurt en Ruth ietwat cryptisch uit op deze foto

Hittentiet hier en een hittentiet daar
Share this