Dubbele verwondering

Het percentage zwarte gordijnen wordt groter, het landschap droger, de temperaturen hoger, de pipi bruiner en de kaka lopender. Zolang we de laatste twee nog van elkaar kunnen onderscheiden, zijn we tevreden en zetten we onze weg verder. Deze keer was dat naar Midyat, waar we een drietal nachten en ruim twee dagen verbleven om de streek hier wat te verkennen. Twee dagen erop uit in Midyat, een dubbele verwondering.
De reis van Kâhta naar Midyat was opnieuw niet vanzelfsprekend: eerst een bus van Kâhta naar Siverek. Het afdammen van rivieren heeft als gevolg dan de buurlanden meer stroomafwaarts niet echt tevreden zijn, dat er dorpen onder water lopen, maar ook dat er wegen plots onder water komen te staan, dus dan maar met de 'feribot' het meer over.

In Siverek de bus richting Diyarbakır, waar er een hoogtepunt was van bruine pipi en lopende kaka bij Kurt en we een uurtje pauze namen in een theehuis. Eémaal terug op krachten, op het heetst van de dag, sprongen we voorzichtig de bus op naar Midyat, die toch ook weer een drietal uur onderweg was. We zochten en vonden een goedkoop en proper hotelleke, ditmaal met gezamenlijke (Turkse) WC en douche, maar met een goed bed en bijzonder kleine kamer. We waren er tevreden mee na het hotel in Kâhta.

Na uitslapen trokken we naar Hasankeyf: een oude stad bestaande uit een combinatie van grotten en huizen waar ooit 10 000 mensen zouden gewoond hebben. Daar aangekomen kunnen we dat zeker voorstellen. Al van ongeveer 1 kilometer voor het dorp zagen we grotten in de rotswanden. In het dorp zelf kochten we ticketjes voor 'the castle', waar we aan de praat raakten met de ticketverkoper en een archeoloog. Ze waren erg geïnteresseerd in ons politiek systeem. We zitten hier in een gebied waar er diverse ethnische groepen samenleven maar de Turken willen niets weten van één of andere vorm van onafhankelijkheid. Dat zit de Koerden en Aabieren hoog en een land als België is dan natuurlijk erg interessant voor hen - na een jaar zonder regering nog geen revolutie! Na een half uur politieke structuren in België voor dummy's, startten we onze tocht naar boven.

Hasankeyf 'the castle' is eigenlijk een enorme densiteit aan allerlei kleine grotjes en huisjes die via kleine paadjes met elkaar verbonden zijn. Het is superfantastisch en zowaar nog warmer (ruim 42 graden of zo). We waren dan ook zo strategisch om op het warmste van de dag 'the castle' te bezoeken, wat veel hoger en verder en uitgestrekter bleek dan eerst gedacht. Ruth rustte dan ook ongeveer elke 50m uit in een schaduwplekje.

Na het bezoek aan 'the castle' nemen we nog een pauze aan 'Rarara, welke rivier is dit?', waar Kurt nog even met de locals geniet van de natuurlijke wildwaterbaan. Deze river willen (en zullen) ze trouwens afdammen, maar er is nog discussie over de waterhoogte. Sowieso verandert hierdoor de setting, maar ook voor het cultuur-historisch erfgoed kan dit rampzalig zijn. Eerst zou de dam er komen met de hulp van een aantal Europese landen, maar deze trekken zich terug omdat ze toch wel de cultuur-historische rijkdom van Hasankeyf inzien.

Uiteraard zien de Chinezen die afdamming wél zitten en dan bouwen ze een paar vierkante kilometer bergen, rotsen en grotten en huisjes ergens anders opnieuw. Jaja, dat zal ongeveer zo gaan: iets anders bouwen, vooral groter en moderner en zeker niet gelijkend op het origineel, op een andere plaats en op een andere minder mooie, maar makkelijker toegankelijke setting. Hmmm, nee, dankjewel, als je't ons vraagt. 't Is moeilijk te beschrijven, 't is ongelooflijk waarom dit nog geen UNESCO werelderfgoed is, als zelfs Aalst Carnaval en Brugge al werelderfgoed zijn...

De volgende dag gaan we richting Savur, beschreven in de Lonely Planet als 'a diamond of a town appears like a mirage in the countryside'. Waar die diamant precies is, of wat er precies zo speciaal is aan de omgeving, is ons onduidelijk, alsook voor de Londenaar die we eerder al eens tegengekomen waren en later nog een paar keer zouden ontmoeten. Het is een dorpje waar je er meer dan dertien in een dozijn van hebt en we hebben er zelfs niet 1 foto genomen... Zo positief de verwondering van Hasankeyf was, zo teleurstellend was de verwondering omtrent Savur. De hoogtepunten van de dag waren de 30 km lange lift in een boerenkar die langzaam richting Savur tufte, terwijl we genoten van de ons aangeboden kersen, en de lahmacun als avondeten.

De volgende dag bezoeken we nog even de oude stad van Midyat, wat in een uurtje wel geklaard is zoals wel vaker bij de 'oude steden' hier. De 'nieuwe steden' zijn niet echt de moeite waard en doen wat denken aan een typisch Egyptische stijl van grote steden; we zijn geen kenners en noemen het dan maar 'stijl onafgewerkt'.

Nog een 'Schitterend, Han' om af te sluiten. Yozgat was het juiste antwoord... en Amke was helaas te laat met haar antwoord (Han: 1 - Amke: 0).